«Ας μιλήσουμε καθαρά για την Ακροδεξιά». Ένα κόμικ με πάμπολλες πληροφορίες που μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από εδώ https://t.co/F5B5RcNI5M
Τι θα κάνουμε, όταν τα σύνορα κλείσουν? (Αναδημοσίευση)
Αναδημοσίευση από refugeetrail.wordpress.com στις 21/1/ 2016.
Μετάφραση «Απλωταριά«
Του Benjamin Julian
Μαγειρεύουμε σούπες, διανέμουμε κουβέρτες, δίνουμε πληροφορίες, ζεστασιά, τροφή και ελπίδα. Κάποιες φορές περνάμε καλά, κάποιες άλλες ζούμε τραγωδίες. Προσπαθούμε να δώσουμε ανθρώπινο πρόσωπο στη βαλκανική οδό των προσφύγων. Είναι έντονο, μια εμπειρία που σε ανταμείβει, ανεκτίμητη. Η υποστήριξη είναι συγκλονιστική, είναι ωραίο να βλέπεις την αλληλεγγύη να ξεδιπλώνεται. Αλλά φοβάμαι ότι είμαστε σε λάθος δρόμο.
Όσο εμείς βοηθάμε και σώζουμε ζωές επί τόπου, οι πολιτικοί εκεί ψηλά στους γυάλινους πύργους των Βρυξελλών δουλεύουν σκληρά για να ξεπεράσουν τις διαφορές τους, ώστε να περιορίσουν, ναρυθμίσουν, να κλείσουν και να επιβραδύνουν την άφιξη των ξένων στην Ευρώπη. Και το κάνουν με όπλο την άγρια γραφειοκρατία, με τα παλιρροϊκά κύματα της ιστορίας να τους κινούν προς τα εμπρός, χτυπώντας τα κινήματα στήριξης αλλά και τους επισκέπτες στην ήπειρό μας, διαλύοντας την αλληλεγγύη, απομονώνοντας τους πρόσφυγες από εμάς και την κοινωνία.
Οι μετανάστες βήμα προς βήμα τοποθετούνται μακριά, σε καταυλισμούς και φυλακές, σε καραντίνα σαν να είναι ασθένεια, για να προστατευτεί η Ευρώπη από τη μόλυνση. Αυτό είναι το ωμό πρόσωπο της γραφειοκρατίας και της τάξης, της ρύθμισης και της απομόνωσης, και δεν ανέχεται καμιά ανεξάρτητη στήριξη, καμιά ανεξάρτητη ενημέρωση, καμιά ανεξάρτητη επαφή.
Το σοκ του ενός εκατομμυρίου ξένων έχει κάνει τους ευρωπαίους ρατσιστές να παραμιλούν. Προξένησε βαθιές ρωγμές και διασκόρπισε τους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς. Τα κράτη της Ευρώπης που έχουν μάθει να διαχειρίζονται σχολαστικά κάθε πτυχή της ζωής, θέλουν αυτή η καταστροφή της ανωμαλίας, του χάους και της μη-καταγραφής να τελειώσει. Καλύτερα ένας πνιγμένος πρόσφυγας από έναν μη καταγεγραμμένο. Καλύτερα ένα φυλακισμένο παιδί από ένα «λαθραίο».
Κρατήστε τους ΑΥΤΟΥΣ σε αυτά τα λευκά κουτιά και περιφράξτε τα λευκά κουτιά με αγκάθινα συρματοπλέγματα και βάλτε εθελοντές – που έχουν καταγραφεί φυσικά – να βάζουν τους πρόσφυγες στη γραμμή. Ταξινομήστε τους ανά εθνικότητα, φύλο, ηλικία, ευπάθεια, πάρτε τα δακτυλικά τους αποτυπώματα και ελέγξτε ΠΟΣΟ ΑΚΡΙΒΩΣ υπέφεραν, επειδή, ξέρεις τώρα, δεν μπορούμε να δεχόμαστε εδώ τον καθένα. Γράψτε αριθμούς στο χέρι τους, βάλτε ετικέτα στα νύχια τους, μετρήστε τις κούπες με σούπα που παίρνουν, σφραγίστε τα χαρτιά τους, δώστε τους τριάντα ημέρες για να περάσουν στο επίπεδο 2 ή αλλιώς Game Over, το παιχνίδι τελειώνει. Τότε το ταξίδι τους αρχίζει ξανά, και όταν θα φτάσουν εδώ την επόμενη φορά, ο ανοικτός καταυλισμός θα έχει γίνει κέντρο κράτησης, ο διανομέας του φαγητού θα είναι ένας δεσμοφύλακας, η καταγραφή θα είναι μόνο για μια πτήση πίσω στο σπίτι. Και πού θα είμαστε όλοι εμείς, οι μάγειρες σούπας και οι διανομείς ρούχων, τότε;
Η ανικανότητα της Ελλάδας και της Ευρώπης έχει κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Αλλά αυτό είναι μια απατηλή ελπίδα. Σίγουρα η Ελλάδα είναι ανίκανη να διαχειριστεί την καταγραφή, πόσο μάλλον να θέσει υπό κράτηση ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Αλλά η Ευρώπη του Μεγάλου Αδελφού έχει άφθονη δύναμη να σπαταλήσει. Οι υπάλληλοι της Frontex έρχονται στα νησιά σαν επιδημία μαύρων ακριδών, ροκανίζοντας τις δομές στήριξης που δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις, «καθαρίζοντας» τη βαλκανική οδό της ανεπαρκούς Ελληνικής Ακτοφυλακής και των ανυπάκουων εθελοντών.
Γκράφιτι του Banksy
Όταν έρθει ο καιρός, οι κατασκηνώσεις θα έχουν εξαφανιστεί και θα υπάρχει ένας καθαρός, λευκός τοίχος με ένα ρολό από αγκαθωτό σύρμα στην κορυφή για να γράφουμε «αιχμηρά» συνθήματα επάνω του. Άνθρωποι βρεγμένοι και φοβισμένοι θα προσάγονται, θα «διεκπεραιώνονται», και όταν θα βγαίνουν έξω, μία μαγική μεταμόρφωση θα έχει συμβεί. Είτε θα έχουν την τύχη να γίνουν Προσωρινοί Ευρωπαίοι Δεύτερης Κατηγορίας, έτοιμοι για απέλαση μόλις η Δική Τους Καταστροφή θα έχει τελειώσει, ή θα είναι Οικονομικοί Μετανάστες, μία άχρηστη χωρίς δικαιώματα βδέλλα στην καλή μας θέληση, ένας αηδιαστικός, βιαστής, καιροσκόπος μουσουλμάνος που δεν προλάβαμε να απελάσουμε νωρίς. Και τι θα κάνουμε τότε εμείς, οι διανομείς κουβερτών και οι δωρητές σούπας;
Ο καιρός είναι κρύος και έχει αέρα, αλλά οι βάρκες φέρνουν ακόμα χιλιάδες ανθρώπους κάθε μέρα. Πώς θα είναι το καλοκαίρι που έρχεται; Δεν είμαστε οι μόνοι που αναρωτιούνται. Οι σόουμεν της Ευρώπης λένε ότι έχουν δύο μήνες για να «σώσουν τη Σένγκεν», να συγκρατήσουν ένα πρότζεκτ 30 χρόνων, που τώρα καταρρέει κάτω από το βάρος ενός εκατομμυρίου ανθρώπων χωρίς χαρτιά – 0,2% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Περισσότεροι πρόσφυγες μένουν στον Λίβανο, μία χώρα τεσσάρων εκατομμυρίων!
Αν αυτό είναι ό,τι μας έχουν φέρει οι πρόσφυγες ως τώρα, τι θα ακολουθήσει; Η απεριόριστα άκαμπτη δομή του ευρωπαϊκού νόμου, τάξη και γραφειοκρατία, που προσεκτικά και επίπονα χτίστηκε επί πεντακόσια χρόνια αποικιοκρατίας, δουλείας και καταπίεσης, έχει πλήρως και εντελώς φρικάρει με αυτή την απειροελάχιστη διαταραχή στα δημογραφικά στοιχεία της ηπείρου. Οι Ευρωπαίοι έχουν χτίσει τη συλλογή τους από κράτη όπως ακριβώς ένα παιδί χτίζει ένα σπίτι με οδοντογλυφίδες – υποθέτοντας ότι κανείς δεν θα έρθει να το πειράξει. Τώρα όμως, το παραμικρό φύσημα το κάνει να καταρρέει. «Δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους αριθμούς πια», δηλώνει ο Ολλανδός πρωθυπουργός. Φανταστείτε μόνο τι θα λέει τον Ιούνιο, όταν η θάλασσα του Αιγαίου θα είναι ζεστή και ήσυχη.
Πρέπει να προετοιμαστούμε. Η Ευρώπη έχει ήδη φρικάρει, και έχει δώσει δύο μήνες στον εαυτό της για να σωθεί από τους πρόσφυγες. Μόνο η απεριόριστη ανικανότητά της και ο εσωτερικός της διχασμός επέτρεψαν στους μετανάστες να ταξιδεύουν τόσο πολύ καιρό. Αλλά με μία σχεδόν φασιστική κυβέρνηση στην Πολωνία, μία ανοιχτά ρατσιστική κυβέρνηση στην Ουγγαρία (και μια ακόμα χειρότερη αντιπολίτευση), και όλη την κεντρική Ευρώπη απλώς να περιμένει για μία δικαιολογία για να κλείσει τα σύνορά της, δε μπορούμε να βασιζόμαστε πλέον στην ελπίδα ή στις προσευχές. Ακόμα και η Αυτοκράτειρα της Ευρώπης, η Άγκελα Μέρκελ, προσπάθησε και απέτυχε να ανοίξει τις πόρτες στους πρόσφυγες. Έπλεε ενάντια στις καταιγίδες πέντε αιώνων, ενάντια στα κύματα του λαϊκισμού, της ξενοφοβίας και του τρόμου που διαφεντεύουν τα κράτη γύρω της, ακόμα και το ίδιο το κόμμα της.
Πρέπει να προετοιμαστούμε για μια Ευρώπη που θα προσπαθήσει, ασυντόνιστα και παραπατώντας, αλλά με την αποφασιστικότητα ενός τρελού μέθυσου, να κλειδώσει τους πρόσφυγες απέξω και να τους αποτρέψει να έρχονται. Τα δύο συγκοινωνούντα δοχεία της ρατσιστικής κοινωνίας και της γραφειοκρατίας που θέλει να ελέγχει τα πάντα, αλληλοενισχύονται, διοχετεύοντας την ύπουλη ιδεολογία τους σε ολόκληρη την ήπειρο.
Φαίνεται ήδη στις δηλώσεις των καθημερινών ανθρώπων: «Δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτούς εδώ», «δεν ταιριάζουν», «είναι όλοι βιαστές», «τα ανοιχτά σύνορα απλώς δεν γίνεται να λειτουργήσουν», «πρέπει να υπάρξει κάποια τάξη», «θα μας πάρουν τις δουλειές», «αν τους σώσουμε, θα έρθουν κι άλλοι».
Η Ευρώπη έχτισε το οικοδόμημά της θεωρώντας ότι ήταν ασφαλής από τους ξένους. Τώρα βρίσκεται σε υπαρξιακή κρίση. Και σαν τον ποντικό που κολλάει σε μία γωνία, θα καταστρέψει τα πάντα και καθετί για να σώσει τον εαυτό της. Δεν θα χαλαλίσει κανένα δικαίωμα, θα τσακίσει κάθε πρόσφυγα που θα σταθεί στο δρόμο της.
Πρέπει να προετοιμαστούμε. Το κράτος έχει επωφεληθεί από εμάς που παρέχουμε στους βρεγμένους στεγνά ρούχα, που δίνουμε φαγητό στους πεινασμένους των καταυλισμών, που μοιράζουμε κουβέρτες στους παγωμένους ανθρώπους που κοιμούνται κάτω από τον έναστρο ουρανό. Αλλά τώρα στεκόμαστε στο δρόμο τους. Δίνουμε στους ανθρώπους έναν λόγο να νοιάζονται. Χτίζουμε σχέσεις με εκείνους που υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε να είναι εδώ. Αγωνιζόμαστε γι’ αυτούς, μερικές φορές για ένα μόνο άτομο κάθε φορά, για να τα καταφέρουν ως το επόμενο σύνορο. Τώρα είμαστε εμείς ο στόχος.
Πρέπει να ενωθούμε, να επικοινωνήσουμε, να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας, και να επιτεθούμε στον ρατσισμό, τον αποκλεισμό και τον διαχωρισμό που το κράτος μας επιβάλλει. Η Ευρώπη δίνει στον εαυτό της δύο μήνες για να σωθεί. Τι θα κάνουμε εμείς;
RAP MONSTERS FESTIVAL 3/by Killah P
AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Στις 18/09/2015, συμπληρώνονται 2 χρόνια από την άγρια δολοφονία του μουσικού “Killah P” (Παύλου Φύσσα), από μεγάλη ομάδα μελών της νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», στο Κερατσίνι (Πειραιάς), όταν προσπάθησε μόνος του να τους απωθήσει, ώστε να διαφύγει η ολιγομελής παρέα του από την απρόκλητη επίθεση.
Η ανεξάρτητη ραπ κοινότητα και οι φίλοι του θέλοντας να τιμήσουμε τον Παύλο, επιλέξαμε κάθε χρόνο πλέον στη θλιβερή αυτή επέτειο, να συνεχίσουμε στη μνήμη του τη διοργάνωση του Rap Monsters Festival, ενός μουσικού γεγονότος που ξεκίνησε ο Παύλος το 2012 και κατάφερε να κάνει θεσμό.
Λόγω της μεγάλης «αναφοράς» που γίνεται στο πρόσωπο του εκείνες τις μέρες από διάφορους πολιτικούς χώρους και διοργανώσεις, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι το συγκεκριμένο μουσικό φεστιβάλ δε συνδιοργανώνεται με κανένα πολιτικό σχήμα, αφού εξ’ αρχής δεν είχε ποτέ πολιτικό χαρακτήρα, αλλά σκοπός του ήταν να αναδείξει τη ραπ κοινότητα και κουλτούρα μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης (HIP HOP 4 A REASON).
Μετανάστες και πρόσφυγες, οι άνθρωποι για τους ανθρώπους
Του Niko Ago
Το κράτος δεν μπορεί. Ακόμα κι όταν μπορούσε, το συγκεκριμένο κράτος, δεν ήθελε. Ακόμα κι όταν ήταν ικανό, σε κάποιο βαθμό, να πάρει τα χρήματα από την ΕΕ, τα πήγαινε σε οτιδήποτε άλλο, αλλά σπάνια για τις ανάγκες των προσφύγων που ήταν προορισμένα. Πάντα τους έβλεπε ως απειλή. «Θα τους ταΐσουμε και κρουασάν, εκεί στα κέντρα κράτησης;» είχε αναρωτηθεί δημόσια, σε τηλεοπτικό πάνελ, ο τέως υπουργός Εσωτερικών(!) της κυβέρνησης Σαμαρά, Αργύρης Ντινόπουλος. Πολλώ δε μάλλον τώρα, την εποχή των «ισχνών αγελάδων», που έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί. Ακόμα και υπουργός της κυβέρνησης της Αριστεράς, για να είναι εντάξει με τους «νοικοκυραίους», μόλις πρόσφατα δήλωσε ότι θα τους βάλει σε χώρο «μακριά από τις κατοικημένες περιοχές». Όλα κι όλα αλλά, όχι και να… δυσαρεστηθούν οι «νοικοκυραίοι».
Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι που τους νοιάζονται. Καθημερινά, δίπλα στους πρόσφυγες που έχουν εγκατασταθεί στο Πεδίον του Άρεως, βρίσκονται εθελοντές. Άνθρωποι που το μόνο τους κέρδος είναι ο… καθημερινός τους ιδρώτας, η ακατάπαυστη προσπάθεια, η άκαμπτη θέληση για προσφορά, η ανθρωπιά. Μια ομάδα ανθρώπων, νέοι και νέες, που την ώρα που άλλοι κάνουν τα μπάνια τους και ποζάρουν μαυρισμένοι από τις παραλίες- καλά κάνουν, για να μην παρεξηγηθούμε- τούτοι και τούτες, «λιώνουν» στον ήλιο αλλά για να βοηθήσουν πρόσφυγες. Παιδιά που ο δύσκολος δρόμος της προσφυγιάς, τους «εθέσπισεν» σε αυτό το μέρος. Ανάμεσα σε αυτούς που βοηθούν, και μετανάστες. Σήμερα, μαγείρεψαν για τους πρόσφυγες, μέλη της Ένωσης Μεταναστών Φιλιππινέζων Ελλάδας, «ΚΑΣΑΠΙ». Αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν άνθρωποι. Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι, πάντα θα υπάρχει ελπίδα.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία από το προφίλ στο facebook του δημοσιογράφου και ακτιβιστή Αχιλλέα Πεκλάρη
Ως 29/7 είδη για πρόσφυγες από Συρία
Από τα Βασιλικά-Ψαροπούλι και από πέριξ Β.Εύβοιας!
Συγκεντρώνουμε είδη μέχρι την Τετάρτη 29/7 στις 6μμ,
οπότε και θα μεταφερθούν στο Πεδίον του Άρεως,
όπου 400 πρόσφυγες -από Συρία κυρίως- παραμένουν σε συνθήκες καύσωνα.
Τα εξής είδη χρειάζονται:
1) Είδη ατομικής υγιεινής (χαρτί υγείας, μωρομάντιλα, σαπούνια, σαμπουάν, οδοντόκρεμες, σερβιέτες, απορρυπαντικά χώρου, απορρυπαντικά ρούχων, πλαστικές λεκάνες, πάνες για μωρά)
2) Τρόφιμα άμεσης κατανάλωσης (εμφιαλωμένα νερά, χυμοί, γάλα εβαπορέ, τσάι σε σακουλάκια, βρεφικά γάλατα)
3) Τρόφιμα μακράς διαρκείας (ξηροί καρποί, φρυγανιές, κονσέρβες κ.α.)
4) Σεντόνια, κάλτσες και πετσέτες, παπούτσια, παιχνίδια
5) Φάρμακα (λοσιόν για ψείρες, Αντιηλιακές κρέμες, σπρέι για κουνούπια κ.α.)
Σημεία συγκέντρωσης:
@Βασιλικές Γεύσεις μετά τις 7μμ.
Φούρνος Λιάκου
Καφενείο @Maniakos
@Koursaros Psaropouli μετά τις 2μμ
Πληροφορίες fb @ιωαννα εγ
Για ενημέρωση σε πραγματικό χρόνο:
twitter: #pedion_areos #refugeesGr
Βασιλικα σε...βιομηχανικη ζωνη 